niszczyć

niszczyć
niszczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}ndk VIIa, niszczyćczę, niszczyćczy, niszczyćczony {{/stl_8}}– zniszczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować znaczne, poważne straty, szkody; doprowadzać do ruiny, zagłady; burzyć, rujnować, dewastować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wojna zniszczyła kraj, zabytki. Banda niszczy wszystko, czego nie może zagrabić. Wichura zniszczyła część sadu. Zniszczone budynki, mieszkania. Ktoś zniszczył cenny sprzęt. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować uszkodzenie, zmarnienie, zużycie czegoś, niezdatność czegoś do użytku; zużywać, uszkadzać, nadwerężać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niszczyć meble, odzież, książki. Szybko zniszczyć nowe buty. Ubranie, dokumenty, zabawki mocno zniszczone. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że coś przestaje istnieć; unicestwiać, niweczyć, usuwać, tępić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niszczyć akta, stare listy, ślady, czyjeś plany. Zniszczyć niewygodne dokumenty. Niszczyć chwasty. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować utratę czegoś; pozbawiać czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niszczyć czyjś spokój, szczęście, zdrowie. Zniszczyć czyjeś dobre imię. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować utratę zdrowia, sił fizycznych, zdrowego wyglądu, osłabiać, wycieńczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Używki niszczą organizm. Człowiek zniszczony pracą, chorobą. Zniszczone ręce, włosy. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'umyślnie sprawiać, że ktoś, coś ponosi straty, szkody (moralne lub materialne), traci dobre imię, autorytet, pozycję itp.; zwalczać, wykańczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zniszczyć kogoś moralnie, finansowo. Niszczył go na każdym kroku. Niszczyć konkurencję. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • niszczyć — ndk VIb, niszczyćczę, niszczyćczysz, niszcz, niszczyćczył, niszczyćczony 1. «unicestwiać, niweczyć, burzyć, pustoszyć; tępić, wypleniać» Nieprzyjaciel, wojna niszczy kraj. Ustawiczne bombardowania niszczyły miasto. Grad, susza niszczy zasiewy.… …   Słownik języka polskiego

  • niszczyć się – zniszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać uszkodzeniu, zmarnieniu, zużyciu; stawać się niezdatnym do użytku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Źle konserwowany parkiet szybko się niszczy. Zniszczyło się wiele żywności. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • niszczenie — n I rzecz. od niszczeć a. niszczyć. niszczenie się rzecz. od niszczyć się …   Słownik języka polskiego

  • kasować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, kasowaćsuję, kasowaćsuje, kasowaćany {{/stl 8}}– skasować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} likwidować, rozwiązywać, usuwać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Firma… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żreć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vb, żrę, żre, żryj, żarł, żarli, żarty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o, zwierzętach: jeść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pies żre mięso. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • нищий — укр. нищий, др. русск. нищь, ст. слав. ништь πένης, πτωχός (Супр., Остром.), сербохорв. ни̏шт бедный , польск. niszczotny – то же. Праслав. *nīsti̯o родственно др. инд. niṣṭyas чужой, нездешний , niḥ наружу ; см. В. Шульце, KZ 40, 413; Мейе,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Быховец, Юзеф Владислав — Юзеф Владислав Быховец Józef Władysław Bychowiec Дата рождения: 1778 год(1778) Дата смерти: 1845 год(1845) Род деятельно …   Википедия

  • ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …   Słownik frazeologiczny

  • burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… …   Słownik języka polskiego

  • chronić — ndk VIa, chronićnię, chronićnisz, chroń, chronićnił, chronićniony «strzec, zabezpieczać, pilnować, zasłaniać; zachowywać» Chronić dziecko przed zaziębieniem. Chronić matkę od trosk, przed troskami. Buty chronią nogi od zimna. Krata chroni okno… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”